با سلام و تشکر به خاطر ارتباط تان با این مرکز.
طلب شفاعت و توسل نسبت به بندگان خدا و تقاضاى وساطت از آن ها برای آمرزش گناهان و رفع حوائج نه تنها هيچ اشکالي ندارد ، بلكه این مسئله به وضوح در آیات قرآن مورد پذیرش و تأیید واقع شده است ؛
در آیه 97 سوره یوسف از زبان برادرانش خطاب به پدر مى‏خوانیم :
اى پدر ! براى ما استغفار کن که ما خطا کار بودیم .
یعقوب نیز این تقاضا را نه تنها انکار نکرد. بلکه به آن ها قول مساعد داد و فرمود : « سوف استغفر لکم ربى ؛ به زودى براى شما از درگاه خداوند تقاضاى آمرزش مى‏کنم .»
بنابراین واسطه قرار گرفتن انسان های برگزیده الهی و متوسل شدن به آن ها در آیات قرآن به روشني به کار رفته ، پس اصل اين عمل قابل قبول است . بين حضرت يعقوب و ديگر انبياء و اوليا هم تفاوتي در اين امر نيست .
چنان كه خداوند متعال در جاي ديگر دستور داده کسانی که می‌خواهند گناهان‌شان آمرزیده شود ، اگر به در خانه پیامبر بروند و علاوه بر آن که خود طلب مغفرت می‌کند، از آن بزرگوار بخواهند که از خدا برای طلب مغفرت نماید ،به نتيجه خواهند رسيد :
«و لو أنّهم إذ ظلموا أنفسهم جاؤوک فاستغفروا الله و استغفر لهم الرسول لوجدوا الله توّاباً رحیماً؛(1)
اگر ایشان هنگامی که با ارتکاب گناه به خود ستم کردند، نزد تو می‌آمدند و از خدا آمرزش می‌خواستند و پیامبر هم برای ایشان طلب مغفرت می‌کرد ، خدا را توبه‌پذیر مهربان می‌یافتند».
پس ماهيت اين عمل به هيچ وجه نمي تواند شرك آلود باشد ، بلكه عين توحيد و در راستاي دستورات الهي است و ذره اي آلوده به شرك نيست .
توسل به اولیاى الهى و حاجت خواستن از آنان، به این معنى نیست که ما آنان را مستقل در انجام امور و شئون عالم هستى مى‏دانیم، بلکه در واقع از آنان مى‏خواهیم به خاطر منزلت و قربى که در درگاه خداوند به سبب عبودیت و بندگى خدا دارند ، از او بخواهند حاجت و خواسته ما را برآورده کند؛ یعنى حاجت‏ دهنده را خداوند مى‏دانیم. براى حاجت خواستن از خدا، بندگانى را که نزد خداوند عزیزند ، واسطه قرار مى‏دهیم که حاجت ما را از خدا بخواهند . این نحوه توسل امرى است که هم از پیامبر اکرم و هم از اصحاب ایشان دیده شده است. (2)
اما آنچه امروز وهابیون به خاطر آن شیعیان را مورد اتهام شرک قرار می دهند ، آن است که چون امروز اين بزرگواران زنده نیستند و مرده اند ، هیچ صدایی نمی شوند و هیچ دعوتی را اجابت نمی کنند ، توسل به آنان هم نادرست است ؛منشا این اعتراض ، حرف ابن تیمیه و بن باز است که گفته‏اند: صدا زدن و خواندن اموات شرک و کفر است: و دعاء الاموات... من الشرک باللَّه و الکفر به. (3)
در حالی که این ادعا طبق آیات قرآن که شهیدان را زنده می داند ، صحیح نیست . حتي اگر اين ادعا هم صحيح باشد، بايد پرسيد: بر فرض اين افراد از دنيا رفته اند و هيچ قدرت و تاثير گذاري ندارند ، با اين وضعيت بايد توسل ما بي نتيجه و بلا تاثير باشد، نه نماد شرك ، زيرا ممكن نيست توسل به فردي در زمان حياتش صحيح و قابل قبول باشد. اما بعد از وفاتش توسل به او تبديل به عملي مشركانه و غير توحيدي گردد .
پس اگر ماهيت اين عمل و توسل به بندگان صالح خداوند شرك باشد ، متوسل شدن مردم به پيامبر و طلب استغفار گفتن ايشان براي خود يا درخواست فرزندان يعقوب از ايشان و پذيرفتن اين امر كاري شرك آلود محسوب مي شود، كه به يقين اين گونه نبوده، بلكه مورد تاييد و تاكيد قرآن است .